LEW KARSAWIN, NOCTES PETROPOLITANAE, Przetłumaczył Henryk Paprocki. Tytuł oryginału: Noctes Petropolitanae, Piotrograd, 1922.

SPIS TREŚCI

PRZEDMOWA

NOC PIERWSZA
W pełni swojego ujawnienia się ludzka miłość jest zasadą rozwoju osoby i okazuje się być trój-jednością Miłości w kochających się

NOC DRUGA
Zarówno w ograniczonej duchowo (Zosimowej), jak i w ograniczonej żądzą (Karamazowskiej) miłości, pomimo swego niewystarczającego przejawienia się, natura miłości jest wyraźna i wyjawia rozdzielenie jako jeden z jej momentów

NOC TRZECIA
Rozpatrzenie dążenia do miłości, jej pojawienia się i życia wyjaśnia w niej dwu-jedność życia i śmierci, a także – nie zawsze w pełni przejawiające się wybraństwo – przeznaczenie kochających się (pary), odkrywając zarazem źródło błędów i skażeń

NOC CZWARTA
Z koniecznością ujawniające się aporie miłości zostają usunięte drogą rozumienia jej jako wszech-jednej, a zwłaszcza pozaczasowej, co wiąże się z prawidłową budową wieczności i czasu

NOC PIĄTA
Miłość-Wieczność jest doskonałą Wszechjednością, fundamentem i zasadą wszelkiego bytu. Jako taka ona ujawnia się w mistyce chrześcijańskiej, nie obcej zresztą pewnym bardzo charakterystycznym błędom

NOC SZÓSTA
Jako absolutna Miłość, Wszechjedność koniecznie powinna być trój-hipostatyczną jednością, ujawniającą się jako Szczęście w tworzeniu świata, wcieleniu i staniu się człowiekiem, którymi to aktami afirmowana jest pełna realność całego bytu empirycznego

NOC SIÓDMA
Miłosny kontakt z absolutnym Bytem uzasadnia byt osoby, jedynej, dwu-jedynej i wszech-jedynej, co prowadzi do percypowania świata jako hierarchii wartości. Należy koniecznie dopuścić indywidualizację wszech-jednych Chrystusa i Sofii w Jezusie i Marii, jako podstawę wszelkiej cielesnej dwu-jedni i osoby empirycznej

NOC ÓSMA
Para Jezus-Maria jest fundamentem wszelkiej miłosnej dwu-jedni jako koniecznej formy ludzkiej miłości. Niezrozumienie tego faktu prowadzi do mistycznego erotyzmu

NOC DZIEWIĄTA
Asceza negująca małżeństwo i świat jest nie do pogodzenia z ideałem Miłości i w chrześcijaństwie jest niedostatecznym wyjawieniem ideału chrześcijańskiego