Każdy z nas jest synem marnotrawnym, który trwoni łaskę Bożą, który trwoni talenty dane przez Boga. Każdy z nas jest w takiej samej sytuacji ogołocenia – nieraz całkowitego – z tych wszystkich dóbr, dopóki nie opamiętamy się i dopóki nie przyjdziemy tak, jak ów syn marnotrawny z przypowieści i nie powiemy Bogu: „Zgrzeszyliśmy na niebo i przed Tobą”.

W starożytności i średniowieczu Bóg chodził do teatru. Potem jednak właściwie zabroniono Mu tam wstępu.

Włączyłem komputer i otworzyłem Facebook. Pierwsza wiadomość, wielokrotnie powtarzana: „Zmarł ks. profesor Wacław Hryniewicz”. Wiedziałem, że jest bardzo chory i słaby. Była to jednak wiadomość, która nie powinna nadejść – pisze teolog prawosławny ks. dr Henryk Paprocki, wspominając zmarłego 26 maja 2020 roku śp. o. prof. Wacława Hryniewicza OMI.

28 (15) sierpnia przypada według starego stylu święto Zaśnięcia Bogurodzicy. O prawosławnym rozumieniu Zaśnięcia Bogurodzicy i o dogmatach opowiada o. Henryk Paprocki, teolog prawosławny, szef Redakcji Ekumenicznej TVP i rzecznik prasowy Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Jesteśmy w sytuacji Piotra, który idąc po falach zwątpił i zaczął wołać Ratunku! w kierunku Chrystusa. I usłyszał od swojego nauczyciela i mistrza: Człowieku małej wiary, dlaczego zwątpiłeś?

Miało to miejsce w Gelati, gruzińskim monastyrze z XI w. Podróżowałam po Gruzji z grupą zachodnich dziennikarzy. Gelati był jednym z głównych punktów programu. Niestety moi towarzysze zachowywali się w klasztorze zbyt swobodnie, co wywołało ostrą reakcję miejscowego zakonnika. Jako jedyna sprawnie władająca rosyjskim, zaczęłam uspokajać, że to dziennikarze, że objeżdżamy w kilka dni całą Gruzję i że ludzie Zachodu niewiele wiedzą o obowiązujących w gruzińskich świątyniach regułach. Nie wydawał się specjalnie udobruchany, ale przestał krzyczeć i już łagodniej zapytał, skąd jestem. Gdy usłyszał, że z Polski, twarz mu się rozjaśniła: „Znaczyt, swiatoj Grigoł Peradze”.

Św. Jan Ewangelista napisał: „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością” (1 J, 4,7-8). Bóg jest miłością osobową, Trzy Osoby są miłością nieskończoną. Jest to miłość tak wielka, że Bóg szuka swego Innego, stwarza światy i stwarza człowieka, żeby odpowiedział na Jego niezmierzoną miłość. Odpowiedział dwojako, miłością do Boga i miłością do człowieka, a jej szczególnym wyrazem jest miłość małżeńska, która według „Pieśni nad pieśniami” ma swe źródło w Bogu. Dlatego też św. Paweł napisał w Hymnie o Miłości: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący”.

Świat chrześcijański słabo zna Prawosławie. Jest ono znane jedynie powierzchownie i przeważnie dotyczy to negatywnych stron Kościoła prawosławnego, a nie jego wewnętrznych skarbów duchowych. Prawosławie było zamknięte, pozbawione ducha prozelityzmu i nie ujawniało siebie światu. Przez długi czas Prawosławie nie miało tego światowego znaczenia, tej aktualnej roli w historii, jakie miały katolicyzm i protestantyzm.

Od pragnienia, żeby przyjmowano moje rady
– wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia bycia chwalonym
– wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia bycia szanowanym
– wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia bycia pierwszym
– wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia bycia kochanym
– wybaw mnie, Jezu!

Przez wiele lat niewiele osób w Polsce wiedziało, kim był i co robił. O jego istnieniu przypominała tylko tablica umieszczona na budynku Uniwersytetu Warszawskiego.